Blijf in beweging!

Mijn blog is dit keer meer een oproep aan alle zwangere vrouwen die hun uitgerekende datum zien naderen; blijf in beweging!

Jammer genoeg lijkt het tegenwoordig steeds vaker voor te komen dat een baby tijdens de bevalling nét niet helemaal goed in het bekken ligt met het hoofdje om voorspoedig geboren te worden. De ene keer heeft dat een langduriger ontsluitingsperiode tot gevolg, de andere keer een moeizamere persfase. Niet prettig! En voor een deel ook wellicht vermijdbaar.

Veel vrouwen weten al wel dat in beweging blijven tijdens de bevalling een positief effect heeft op de ligging en verdere indaling van de baby tijdens de ontsluitingsfase. De ontsluiting vordert hierdoor vlotter.
Maar wist je ook dat meer bewegen in de laatste weken voorafgaand aan de bevalling heel nuttig is en vervelende complicaties kan helpen vermijden? Het is echt zo!

In de laatste weken van de zwangerschap hebben veel vrouwen last van nesteldrang, zoals dat zo mooi heet. De babykleertjes moeten nog een keer gewassen worden, het huis moet gepoetst en de ramen gelapt. Die nesteldrang wordt gestuurd door hormonen en is zeer functioneel. Op die manier is je huis straks lekker schoon als de baby komt, dat is hygiënischer voor je kindje en handig voor jezelf. In de weken ná de bevalling zul je niet zo snel aan schoonmaken toekomen.
Maar er is nóg een functie; je bent als vrouw in beweging als je aan het schoonmaken bent. En als jij beweegt, dan beweegt ook de baby in je buik. Hierdoor geef jij je kleintje zoveel mogelijk de kans om op een goede manier in het bekken te gaan liggen en de juiste positie aan te nemen voor de bevalling!

Tegenwoordig besteden wij het schoonmaakwerk regelmatig uit aan een hulp én is het werk dat we doen veelal zittend, achter een computer. We krijgen niet zo gek veel beweging meer in ons dagelijks leven. En dat vertaalt zich in ons lijf. Dat zie je niet alleen terug op het gebied van bevallen, maar ook in bijvoorbeeld het toegenomen gewicht van veel mensen.

Terug naar mijn oproep: blijf bewegen in de laatste weken van je zwangerschap. Ook al wordt dat juist in díe periode zwaarder, doe het toch! Geef toe aan de nesteldrang en boen nog een de keukenvloer en lap de ramen. Laat dat niet aan iemand anders over. Of, als dat echt te zwaar voor je is, maak regelmatig een flinke wandeling of ga eens zwemmen. En kijk je 's avonds televisie? Dan liever niet onderuit gezakt op de bank hangend, maar meer rechtop en op een stoel. Je bewijst er jezelf én je kindje een dienst mee tijdens de bevalling!

Wachten...

Ik vind het heerlijk om doula te zijn! Ik ontmoet bijzondere mensen op hun kwetsbaarst, ben erbij als nieuw leven wordt verwelkomd, en mag daar nadien nog over schrijven ook! Heerlijk!

Het enige dat ik niet leuk vind van mijn werk is dat eindeloze wachten. Wanneer zal ze gaan bevallen? Toch alsjeblieft niet net als ik dat uitje met de kinderen heb gepland? Ik ben er inmiddels wel aan gewend om altijd een plan B in mijn hoofd te hebben bij alles wat ik doe. Ik durf er zelfs een beetje op te vertrouwen dat ‘mijn’ kindjes niet geboren zullen worden op een moment dat het niet uitkomt.

Mijn wachten is dus lang niet zo zwaar als het gewacht van (aanstaande) ouders. Nachtenlang wordt er soms gepiekerd over van alles en nog wat. Hoe zal het gaan? Toch alsjeblieft niet op de verjaardag van die en die! En wat nou als…?

Angst kan het wachten ernstig veronaangenamen. Eigenlijk is er maar één basisangst, namelijk Hoe hou ik controle over mezelf? Ik zie ouders op verschillende manier omgaan met groeiende angsten naarmate de bevalling nadert. Sommigen proberen ze weg te stoppen en hopen dat ze er dan niet meer aan denken (met weinig kans op slagen!). Anderen proberen ze onder controle te krijgen door eindeloos te blijven piekeren over alle mogelijke rampscenario’s (waarop het kind zelf waarschijnlijk een nieuwe weet te verzinnen!).

De enige manier om met angst om te gaan is door het toe te laten. Emoties kunnen immers alleen maar groeien als ze er niet mogen zijn. Een doula kan je helpen van je hoofd naar je gevoel te gaan. Zij zal hier met je over praten, je laten beseffen dat je heus niet stoerder zou moeten zijn, je laten benoemen waar je nou precies zo bang voor bent, en achterhalen waar die angst vandaan komt.

Vrijwel alle angsten zijn herinneringen. De eerste vier jaar van je leven ben je een open boek, je schrijft alles op en dan stáát het er, voor de rest van je leven. Emoties kun je dus beschouwen als je innerlijk kind. En daar dient eerst naar te worden geluisterd, voordat je kan worden gerustgesteld. Accepteren en ruimte maken, letterlijk en figuurlijk.

Wedden dat dan nadien blijkt dat het al dat wachten beslist meer dan waard was!

Hoogzwangere doula komt op voor wensen?

Eén van de dingen die ik als doula heel belangrijk vind, is dat de vrouw zich gehoord voelt tijdens de bevalling. Daarvoor moet ze ook zelf al haar wensen uitspreken of laten verwoorden door anderen. Dat dit niet zo makkelijk is als het lijkt, heb ik onlangs zelf ervaren.

Dat ik het lastig vind om voor mezelf op te komen kwam ik bij de 20 weken-echo al weer tegen. Ondanks dat dit mijn derde kindje is en ik inmiddels weet wat ik wil en veel vertrouwen heb in mijn lichaam, mijn bevalteam met zorg en aandacht gekozen heb en ze al mijn wensen kennen, blijkt het uitspreken als me iets dwars zit op dat moment toch nog lastig voor me. De echoscopiste duwde op mijn buik alsof het niets was. Ze deed me pijn omdat mijn kindje niet goed lag voor haar foto en in plaats van haar een halt toe te roepen vroeg ik mijn kindje te draaien (wat ze netjes deed). Mooi onderwerp van gesprek met mijn man en doula: ‘Help me herinneren dat ik een keuze heb en help me mijn stem te vinden’.

Dat dit ook tijdens de bevalling een uitdaging zou worden had ik dus wel verwacht, maar nu ook al ervaren. Ondanks dat mijn kindje er nu (37 weken en 5 dagen zwanger) nog niet is, heb ik namelijk al een voorproefje op de bevalling gehad.

Drie dagen geleden kreeg ik weeën. Nadat de contracties enige uren bezig waren en zodra mijn andere kinderen op bed lagen, werden deze heftiger en kwamen ze elke drie minuten. Eigenlijk waren ze nog steeds niet pijnlijk te noemen, maar wel intens. Om de verloskundige alvast te laten weten dat het mogelijk door zou zetten, liet ik mijn man bellen. Ik zei hem expliciet dat ik er nog niet echt behoefte aan had dat ze kwam, maar haar alleen wilde informeren. Toch zei ze hem dat ze wel even langs zou komen. Ook mijn doula wilden we informeren en ondanks dat ik mijn man vroeg om alleen een ‘heads up’-sms te sturen, belde hij haar en zei hij niet duidelijk dat ze nog niet hoefde te komen, dus ook zij zou drie kwartier later al voor de deur staan.

Ik liet me op dat moment eigenlijk overrulen en in plaats van mijn man te zeggen hen beiden terug te bellen en er nog even buiten te laten, gingen we samen alvast het bevalbad in (met een touwtje uit de voordeur) en hoopte ik dat ze nog lang wegbleven. Ach, zei ik tegen mezelf, het is de derde en ja, soms kan het dan heel snel gaan. Dus ik snapte de wens van de vroedvrouw om al te komen. En toch had ik mijn gevoel kunnen volgen en hen snel weer weg kunnen sturen. Na een uur goede weeën (om de drie minuten) zwakten deze al af naar elke vijf minuten en na drie uur viel het stil. Of dit was omdat ik me niet over kon geven aan de weeën en ze er voor mijn gevoel gewoon te vroeg waren? Ik weet het niet, maar de volgende keer zal ik toch zeggen wat ik echt wil.

En zo snap ik nu des te beter hoe moeilijk het voor vrouwen kan zijn om tijdens een bevalling te zeggen wat ze wel of niet willen. Mijn doula vertelde achteraf wel gevoeld te hebben dat het te veel was, maar ze wist ook niet of het toch niet ineens snel zou gaan. Mooie les voor haar en ook voor mij om als doula op je gevoel te vertrouwen en het gewoon te vragen als je denkt dat er iets is wat de vrouw je wil vertellen!

Geld

 Een zwangere vrouw mailt me voor informatie over mijn douladiensten. Ze heeft vooral moeite met de kosten. Daar ligt in haar mail de nadruk op. Ze vertelt dat ze een kleine portemonnee heeft en vraagt zich af of ik weet of haar ziektekostenverzekering de doula (deels) dekt. En wat mijn financiële tegemoetkoming zou kunnen zijn om het voor haar mogelijk te maken om mij als doula bij haar bevalling te hebben.

Deze vraag komt vaker langs en mijn antwoord is altijd hetzelfde: ik lever elke zwangere dezelfde kwaliteit zorg en dat kost iedereen evenveel. Een vast pakket voor een vaste prijs, zodat je niet voor verrassingen komt te staan. Helder en rustgevend. Mijn prijs is zodanig, dat het geen onoverkomelijk bedrag is. Daarnaast vind ik het niet mijn taak om (mee te helpen) te zorgen dat mijn cliënt mij kan betalen. Een ziektekostenverzekering kun je zelf even bellen om te informeren of je in aanmerking komt voor een tegemoetkoming.

Een doula kost geld. En soms is dat voor zwangeren een belemmering om een doula in te huren. Als geld de hoofdrol speelt bij je overweging om wel/niet een doula in te huren, dan is dat voor mij een signaal dat een samenwerking er waarschijnlijk niet van zal komen. Ik wil graag weten waarom je een doula in wil schakelen. Waarom wens je een doula bij je bevalling? Wat kan ik toevoegen waardoor je met een gerust hart gaat bevallen? Dát is de basis van ons contact, niet de kosten. Het (zelf) betalen voor een doula draagt bovendien bij aan het nemen van eigen verantwoordelijkheid voor je bevallingservaring.

Wanneer je weet dat de begeleiding door een doula voor jou heel waardevol, zelfs essentieel is, dan wordt geld bijzaak. En het lost zich altijd op is mijn ervaring. Ik heb cliënten gehad die zelf (heel) weinig geld hadden. Maar het geld kwam er altijd. Bijvoorbeeld van familie die ging bijdragen. Of ze betaalden in termijnen. Elke maand een stukje van je inkomsten reserveren voor de betaling van de douladiensten. Het vraagt soms creativiteit en keuzes maken waar je het geld dat je hebt, aan besteedt. Een uitzondering maak ik voor vluchtelingen. Het siert een doula om dan gratis haar kennis, kunde, liefde en tijd aan te bieden.

Tot slot is het goed te weten, dat veel doulaklanten achteraf zeggen, dat mijn aanwezigheid en inbreng eigenlijk onbetaalbaar waren. Sommige zaken zijn niet in geld uit te drukken…