Toch wordt mij wel eens gevraagd wat ik nou zoal doe tijdens de bevalling. In gedachten ga ik dan al die bevallingen langs, om me steevast te beseffen dat de mooiste geboortes nét die geboortes zijn waarvan ik achteraf het idee heb dat ik eigenlijk niets heb gedaan!
“Nou, niet eens zoveel…”, antwoord ik dus. Ik BEN er, en beloof er te zullen zijn. Dat alleen al geeft rust, zowel vooraf als tijdens de bevalling. Ik ben er met mijn basiskennis verloskunde, mijn intuïtie, mijn massagetechnieken, mijn relativeringsvermogen, mijn ervaring, mijn vertrouwen, mijn humor en mijn hart.
“Ik hou vooral paniek buiten de deur”, vervolg ik dan. Het geboorteproces valt of staat met de juiste opbouw van de juiste hormonen. Adrenaline doet dit hele proces volkomen teniet. Uit veel onderzoeken is gebleken dat continue begeleiding tijdens de bevalling zorgt voor de helft minder verzoeken om pijnstilling. Ook halveert het de kans op een keizersnee én duurt de bevalling gemiddeld anderhalf uur korter. Door stress krijg je namelijk een slechtere doorbloeding van de baarmoeder, waardoor de weeën afnemen en de kans op een keizersnede toeneemt.
“Ik bewaak je geboortewensen”, verzeker ik. Mijn doel is een ervaring waar men met een goed gevoel op terug kan kijken, óngeacht hoe de bevalling is gegaan. Bevallingen laten zich immers niet plannen. Toch durf ik gerust een goede ervaring te verzekeren. Gewoon omdat ik weet dat ik ervoor zal waken dat je gehoord zal worden (en dat je je ook nog eens gehoord zult voelen!). Alleen dán kun je ergens goed op terug kijken.
"En tussendoor moeder ik altijd een beetje”, vertrouw ik tot slot toe. Dit klinkt misschien niet zo heel belangrijk, maar is toevallig wel precies wat vrouwen (en hun partners) nodig hebben op zo’n kwetsbaar moment in hun leven! Ik zorg dus dat er op tijd gegeten en gedronken wordt, ik stop graag even in voor een mini-dutje tijdens de rustige momenten en ik troost als er nog even een traantje moet worden weggepinkt. Aandacht geven is het begin van liefde.
