In je BRAIN, uit je brain!

Stel je voor... al een paar uur ben je je aan het voorbereiden op de geboorte van je kind. De golven van de weeën komen en gaan en brengen je lichaam in beweging. De lichten in je huis staan zacht, je lievelingsmuziek staat aan en je partner en je doula vormen samen een goed support-team. Voor je gevoel gaat alles goed en voelt het prettig. Je hebt een ritme gevonden en je hebt je terug getrokken in jezelf. 

Ergens in deze “flow” kan een verandering plaatsvinden of kan er een keuze van je gevraagd worden. Of soms heb je gewoon meer duidelijkheid nodig over iets wat zich voordoet. De verloskundige stelt bijvoorbeeld voor om de vliezen te breken of ze geeft aan dat het toch misschien verstandiger is naar het ziekenhuis te gaan omdat je weeën niet krachtig genoeg zijn. Op zo'n moment gebeurt er van alles tegelijk terwijl je daarnet nog zo lekker in je bubbel zat! Wat kan je dan doen om in een korte tijd zo duidelijk mogelijk voldoende informatie te krijgen?   

In de voorgesprekken met de ouders tijdens de zwangerschap bespreken we voor dit soort situaties altijd het BRAIN-model, een handig hulpmiddel om snel helderheid te krijgen en de juiste vragen te stellen. Alleen het woordje “brain” zeggen tijdens de bevalling is voldoende en de moeder of haar partner weten wat ik bedoel. De B staat voor het Engelse “benefits”. Wat zijn de voordelen van deze beslissing of handeling? De R staat voor “risico”. Zijn er risico’s aan verbonden? Zo ja, welke dan? De A staat voor “alternatieven”. Zijn er ook andere manieren die ik nog kan proberen? De I geeft je “intuïtie” weer. Wat zegt je gevoel? En tenslotte de N, die staat voor “niets”. Wat gebeurt er als ik niets doe? 

Naast de snelle manier waarop je zo veel informatie krijgt, kan het er ook voor zorgen dat je beter begrijpt waarom een bepaalde handeling nodig is of waarom juist die keuze wordt voorgesteld. Of er ontstaat ruimte om het geboorteproces nog even de tijd te geven. Door je begrip en door je betrokkenheid heb je dan ook minder het gevoel dat de situatie je overvalt en je voelt je “steviger”. Ik denk dat dit van grote waarde is bij de verwerking van zo'n bijzondere gebeurtenis als de geboorte van je kind. Een situatie die je toch niet zo heel vaak in je leven zult meemaken maar die je zeker nooit vergeet! 

Liefs, Marlies

Rust

Eventjes slapen tijdens je bevalling. Dat is waarschijnlijk niet het eerste beeld dat bij je opkomt als je je afvraagt hoe de bevalling nou toch zal gaan. Het strookt immers vast niet met de meeste bevallingsverhalen die jou tot nog toe ter ore zijn gekomen. En daarom staat het mogelijk ook (nog) niet genoteerd als een van je wensen op je bevallingsplan.

En toch kan het: eventjes slapen tijdens je bevalling. Sterker nog: het moet!

Je hoeft namelijk niet meteen te gaan klokken zodra de weeën zijn begonnen. Dat is echt hartstikke zonde van de energie, en jaagt enkel het adrenalinepeil omhoog (hetgeen het baringsproces allesbehalve stimuleert). Probeer dus liever nog even wat te slapen of anders in ieder geval nog wat te rusten. Vanuit rust kan je lichaam zich immers het allerbest voorbereiden op de bevalling die nog komen gaat. En een goede start is daarbij echt het halve werk.

En als de bevalling daarna in volle gang is, dan komt er vaak een moment dat de weeën het eventjes lijken af te laten weten. Niets is minder waar. Het proces is niet gestagneerd, maar pauzeert juist even om daarna met hernieuwde kracht de eindsprint in te kunnen zetten. Precies zo heeft Moedertje Natuur het voor je bedacht! Daar moet je dus vooral van weten te genieten (in plaats van je er zorgen over te maken of je weeën-opwekkers aan te laten praten). In het Engels heet dit niet voor niets de “rest and be thankful phase”. Geef jezelf er maar aan over en val gerust even in slaap. Even heerlijk uitrusten van wat je lijf al heeft gepresteerd tot nog toe. Even één zijn met de stilte voordat je over een poosje ineens met een kersvers kindje in je armen ligt.

Een van mijn taken als doula is om ervoor te zorgen dat (aanstaande) ouders ook tijdens het baringsproces hun rust blijven nemen. En als ik ergens trots op ben, dan is het wel op het feit dat het me tot nog toe vrijwel altijd is gelukt om ‘mijn’ koppels inderdaad even lekker in te stoppen. Even de oogjes dicht en de snaveltjes toe, niet alleen de mama’s, maar ook de papa’s!
Lucebert bemerkte niet voor niets: “Rust is het geheim van de strijders”.