Creatieve massagetechnieken met de Rebozo

De Rebozo is een Mexicaanse draagdoek, maar hij kan ook gebruikt worden voor massagetechnieken. Mexicaanse vroedvrouwen gebruiken de doek om hun zwangere en barende vrouwen te helpen ontspannen en bewegen. Doula Mirjam de Keijzer en zwangerschapsdocente Thea van Tuyl werken al enkele jaren met de Rebozo en er komen steeds weer nieuwe technieken bij! Ze vertellen je er meer over op dit gastblog.

Doula Mirjam: één van mijn doula-cliënten moest naar het ziekenhuis omdat haar baby in stuit lag. Er zou daar een draaipoging gedaan worden. Ik ging naar haar toe om haar te helpen ontspannen, want ze zag erg tegen de ingreep op. De Rebozo ging mee in mijn tas. Na afloop van het draaien, dat goed gelukt was, moesten we wachten op een duidelijk teken dat het goed ging met de baby. Daarvoor werd mijn cliënte aan het CTG gelegd. Dat is een apparaat dat de hartslag van de baby meet terwijl het kindje nog in de buik zit. Maar de baby was erg rustig en het beeld van de CTG vlak. Ik vroeg of ik een poging mocht doen om de baby wakker te maken. Dat mocht. Met de Rebozo om het bekken van de vrouw maakte ik stevige bewegingen en ja hoor, even later meldde de baby zich een stuk actiever: hij was wakkergeschud! Het lange wachten was voorbij en kort hierna mocht mijn cliënte opgelucht naar huis.

Bij een andere bevalling, die ik als doula ondersteunde, was de barende heel moe geworden. Ze kon eigenlijk niet meer, maar ze wilde absoluut niet liggen. Hoe kon ze nu toch de rust krijgen die ze zo nodig had? Ik vroeg haar op de rand van het bed te gaan zitten en sloeg de Rebozo om haar schouders en rug. Ik nodigde haar uit om goed in de doek te leunen en zich over te geven aan deze houding. Niet veel later gaf ze aan dat dit haar echt goed deed, ze ontspande en vond het heerlijk als ik haar nog een beetje in de doek wiegde. Zo kon ze weer even vooruit met het opvangen van de weeën.

Zwangerschapsdocente Thea: tijdens de zwangerschapscursus leer ik de partners hoe zij met de Rebozo tegendruk in de onderrug kunnen geven. Door korte snelle bewegingen te maken brengen ze het hele lichaam van de vrouw in beweging. In zeer korte tijd ontspant haar rug, maar ook de bekkenbodem en de rest van het lichaam. Wat natuurlijk heel belangrijk is tijdens de bevalling. Een paar stuurde me na afloop van hun bevalling een mooie foto, waarop de vader bezig was met deze techniek. Hij had geweldig geholpen, zei de trotse moeder.

Mirjam de Keijzer en Thea van Tuyl

Deze technieken en vele andere zijn te vinden in de vernieuwde versie van het boek ‘De Rebozotechniek uit de doeken gedaan’, die deze maand is uitgekomen. Het boek is uitgebreid met diverse hoofdstukken en meer ervaringen. Nieuwsgierig geworden? Bestellen kan via www.rebozo.nl

De kracht van een bewust alleenstaande moeder

Dit is het verhaal van Cindy’s snelle bevalling zonder medisch ingrijpen. Omdat Cindy een alleenstaande vrouw is, had ze een doula gevraagd om haar bij te staan.

De vliezen waren ‘s nachts gebroken en de weeën waren al flink op gang gekomen. Op het moment dat de verloskundige en ik binnenkwamen, bleek Cindy al veel verder te zijn dan ze dacht. Met 8 centimeter ontsluiting zijn we zo snel mogelijk vertrokken naar het ziekenhuis.
In de auto heb ik Cindy geholpen met ademen. Ze was de draad behoorlijk kwijt en neigde naar hyperventileren, maar met mijn tips lukte het haar weer te ontspannen. Daarna kon ze de heftige impact van de weeën veel beter aan.
Na een spannende rit door de ochtendspits bleek ze in het ziekenhuis al volledige ontsluiting te hebben. Enigszins overrompeld mocht ze meteen gaan persen. Eerst op het bed en later op de baarkruk met mij achter haar. Ze vond het heerlijk om tussen de persweeën door helemaal tegen mij aan te kunnen hangen en zich zo op te kunnen laden voor de volgende wee.
Tijdens het persen was ik er voor haar zodat ze vol op mij kon leunen. Toen ik merkte dat ze mijn fysieke ondersteuning steeds minder nodig had, heb ik haar letterlijk steeds meer losgelaten. Het was indrukwekkend om te zien dat deze vrouw, die er op eigen kracht voor gekozen heeft een kind te krijgen, nu ook op eigen kracht haar kind op de wereld ging zetten. Ze vond het heftig en overweldigend maar ze heeft fantastisch volgehouden, met als resultaat een gezonde dochter in haar armen.

Vlak na de geboorte was er heel even paniek vanwege een onverwachtse bloeding. Er gebeurde van alles, doeken werden verschoond, de navelstreng werd met spoed doorgeknipt door de verloskundige, er werd op Cindy’s buik geduwd en de placenta werd met kracht naar buiten getrokken. Ik ben zo gaan staan dat Cindy geen zicht had op deze gebeurtenissen. Ik heb met al mijn overtuiging Cindy’s aandacht op de paar minuten oude baby gericht: "Kijk nou wat een mooi meisje, kijk eens naar al dat huidsmeer, en kijk eens wat een boel haar!"
Gelukkig stopte de bloeding al snel, en konden moeder en dochter na een nachtje uitrusten gezond naar huis. Toen ik tijdens de kraamvisite vroeg hoe ze terug keek op de bloeding, zei ze kalm maar verbaasd: "Bloeding? Welke bloeding?".

We zien elkaar weer wanneer haar dochter een maand oud is. Dan bespreken we samen hoe zij en ik de bevalling ervaren hebben. Ze krijgt dan ook een door mij geschreven geboorteverhaal met foto's. Een uitgebreid verslag van 12 bladzijdes waarin ze zelfs de kleinste details terug kan lezen over de bevalling.
Een mooi document dat kan helpen deze indrukwekkende gebeurtenis te verwerken. En een mooi boekje waarin haar dochter later wellicht zal lezen hoe haar moeder met zo veel kracht en uithoudingsvermogen dit meisje op de wereld heeft gezet.

Maaike Rijnsburger
www.doulautrecht.nl

Vaders

Voor mijn vader die er was toen ik werd geboren en er nog steeds voor me is. En voor mijn Paul die er was en is, altijd.

Iedereen kent ze wel, de mannen die denken dat ze niks voor hun vrouw kunnen betekenen tijdens de bevalling, bang zijn voor wat er gaat komen en die zich welhaast reddeloos verloren lijken te voelen. Op voorhand al. Vaders verdienen veel meer credits dan ze zelf denken (dus voel je vrij om dit blog te delen met (aanstaande) vaders!). 

Wie dit blog regelmatig leest of bekend is met het werk van doula’s weet dat we er zijn voor de moeder. En dus zijn we er ook voor de vader. Want door onze aanwezigheid heeft de vader zijn handen en hoofd vrij. En zo kan hij er zijn voor haar, juist wanneer zij hem nodig heeft.
Als doula kan je de vader hierbij helpen: je betrekt hem bij de voorbereiding, bereidt ook hem voor op wat kan gaan komen. En als de geboorte in volle gang is? Je stelt hem gerust, geeft hem complimentjes en af en toe een zetje in de rug, fluistert een hint in het oor. Want zijn vrouw en hun kind, zij hebben hem nodig! Niet per se de washandjes, massages of de flesjes water, nee, zijn betrokkenheid is gewenst. Dus als hij je vragend aankijkt? Dan bevestig je met een knik of met een warme blik. En mocht zijn vrouw hem niet zo vriendelijk bejegenen (hoewel je daar op voorhand toch wel een kleine waarschuwing over uit kan sturen), dan leg je uit dat dat een veelvoorkomende en normale reactie is in het proces waar zijn vrouw zich in bevindt.

En dan wordt hun kindje geboren… Dan moet je ze eens zien, die mannen! Zoals je bij de moeder een transformatie ziet, is die er bij de vaders ook. In dat kader wil ik graag mijn eerste bevalling  als doula met jullie delen.

De geboorte van een vader
Dit is zo’n vader als eerder beschreven. Een super-lieverd, maar oh zo bang voor wat zijn allerliefste moet gaan doorstaan. Zou hij dat wel aan kunnen, haar te zien met pijn? Zou hij haar kunnen helpen? En wat als het allemaal anders gaat en er een keizersnede volgt? In dat geval ga ik mee naar de OK, want naalden en operatiekamers… 
Ik stel hem gerust: Het komt goed, ik zal er zijn, voor haar, maar ook voor jou.

En daar is de grote dag, een inleiding. De aanstaande moeder heeft alles in kannen en kruiken voor haar man. Tassen vol eten, drinken.  Daar hoeft hij (en zij!) zich in ieder geval niet druk om te maken. De bevalling komt  goed op gang en hij doet het volgens het boekje! Gaat mee onder de douche, laat zich fijnknijpen en rukt washandjes aan. Ik zorg dat er wat van de proviand in zijn mond komt en hij kan er zijn, voor haar.

En dan wordt het spannend: de baby heeft het niet meer goed in de buik en moet geboren worden, met spoed! Volgens afspraak blijft papa tijdens de keizersnede op de gang; ik ga mee tot moeder in slaap is en moet wachten bij de kinderarts. Wat een geluk, 18.00 uur: een gezonde dochter!
Door naar papa op de gang. Papa ziet wat bleek en weet van de zenuwen even niet meer hoe de kleine meid heet. Zijn dochter moet door naar de kinderafdeling en brult het uit in de reiscouveuse. Aangekomen op de medium care wordt dochter op het aankleedkussen gelegd om te worden gewogen et cetera. En maar huilen… Hulpeloos kijkt de kersverse vader van  achter naar de verpleegkundige die slagvaardig te werk gaat met zijn dochter. “Toe maar”, fluister ik in zijn oor, “ga maar bij je dochter staan, raak haar maar aan.” En dan gebeurt het. Die ene hand van papa op de arm van zijn dochter. Ze stopt met huilen! En daar, op dat moment, staat de tijd heel eventjes stil. 18:15 uur: de geboorte van een vader…

Vaders, wat zijn ze belangrijk!

Soms vragen sceptici zich af of een doula de taak van de vader niet overneemt. Ik denk dat een doula er voor zorgt dat een vader in volle glorie vader kan worden en zijn, en een fantastische geboortepartner voor zijn vrouw.

Doula Chantal Lagrand-Homburg
EenHeleBevalling