Als ik naar mezelf kijk
dan spelen het schrijven van dit blog, een praatje houden voor een
verloskundige kring, een interview in de krant of een voorlichtingspraatje in
een ziekenhuis zich niet echt in mijn comfort zone af. Toch zijn het
belangrijke dingen om te doen. Het geeft bekendheid aan het doulavak en laat de
grote waarde ervan zien. Daarnaast, zeker niet onbelangrijk, groei je zelf ook
door over je eigen drempels te stappen. Als je dan terug kijkt na een tijdje,
zie je pas de grote sprong die je gemaakt hebt. En dat geeft een goed gevoel.
Zo is het eigenlijk ook een beetje bij een geboorte. Daar is
het grootste aandachtspunt voor mij als doula, om het de moeder zo comfortabel
mogelijk te maken op lichamelijk én emotioneel vlak bij deze gebeurtenis die
zoveel verandert in haar leven. Alles wat zij nodig heeft om zich prettig te
voelen gebruik ik daarbij. Wat belangrijk is tijdens een geboorte is dat het
hormoon oxytocine rijkelijk vloeit. Over dit wonderlijke stofje alleen al zijn
hele boeken geschreven en er is intensief onderzoek naar gedaan. Onmogelijk om
dat hier allemaal te beschrijven maar wat mij steeds weer verbaast is dat juist
dit stofje voor de haast magische sfeer zorgt die tijdens een geboorte kan
ontstaan. Als de vrouw ontspannen kan blijven, zich veilig voelt en zich over
durft te geven aan het ritme van haar lichaam en aan de weeën, zal ze oxytocine
aanmaken, wat er vervolgens weer voor zorgt dat ze goede weeën heeft. Dat
proces ondersteun je als doula op verschillende manieren.
Maar waar dit hormoon ook voor zorgt, is het enorme gevoel
van verliefdheid en de grote verbondenheid die je voelt als je kindje geboren
wordt. Terwijl zich iets enorms afspeelt in je lichaam dat echt al je aandacht
opeist en dat kan razen als een storm, dan toch komt dat magische ogenblik. Dat
moment waarop niets anders er meer toe doet, de wereld stil staat en je
ademloos je kind in je armen houdt, precies op dát moment bereikt het oxytocineniveau een toppunt.
Uit recente onderzoeken blijkt ook dat dit stofje invloed
heeft op hoe je je later in je leven met anderen verbindt en relaties aangaat. Er
is nog veel wat niet algemeen bekend is over de invloed van dat hoge oxytocineniveau tijdens onze geboorte. ( Voor wie daar meer over wil weten kan het boek
“The Hormone of Closeness: the Role of Oxytocin in Relationships van Dr.
Kerstin Uvnas Moberg lezen.)
Het is bekend dat bij personen die gedurende het hele proces
van bevallen onafgebroken bij de barende vrouw blijven, ook het oxytocineniveau stijgt. Hoe bijzonder is dat?! Ik merk dat zelf doordat ik na een
geboorte nog dagen op wolkjes loop, niets kan onthouden en vergeetachtig ben,
dingen uit mijn handen laat vallen, maar vooral merk ik het aan het gevoel dat
ik van de hele wereld hou. In die “roes” kan ik me niet voorstellen dat ik ooit
nog ruzie zal hebben of een nare opmerking zal maken en alles heeft een gouden
glans. Waar gaat dat gevoel heen na een aantal dagen? Waar blijft dat? Zo mooi
geregeld door de natuur maar wat zou het prachtig zijn als dat gevoel niet weg
zou ebben en we dat altijd konden behouden. Ik geloof dat de wereld er dan heel anders
zou uit zien…
Liefs Marlies.
