Na een fikse
operatie sta je tegenwoordig soms dezelfde dag alweer op straat. Ze kunnen je
niet snel genoeg het ziekenhuis uit werken en als het maar even kan word je
door de huisarts of praktijkassistent behandeld. Behalve als je moet bevallen,
dan wordt er juist alles aan gedaan om je in het ziekenhuis te krijgen.
Een al wat ouder
bericht uit de NRC werpt een vraag op die ik mezelf al eerder stelde: waarom
behandelen we in Nederland zwangerschap en bevalling als gevaarlijke ziektes?
Drie Maastrichtse wetenschappers op het gebied van de verloskunde constateren
dat veel chronische zieken tegenwoordig buiten het ziekenhuis worden behandeld,
terwijl de zorg bij zwangerschap en geboorte zich juist verplaatst van buiten
naar binnen de ziekenhuismuren. Zo, zeggen ze, komen zwangeren van
'gezondenland' terecht in 'ziekenland'.
Net als de
huisarts kan je verloskundige je voor onderzoek naar de specialist sturen. Maar
ben je eenmaal bij de gynaecoloog geweest, dan is er geen weg terug, zoals bij
andere specialisten. Je blijft nu onder gynaecologische controle en de kans is
groot dat je ook in het ziekenhuis zult bevallen. In 'ziekenland' is vooral oog
voor afwijkingen en risico's. Daarom wordt er soms sneller medisch ingegrepen
dan strikt noodzakelijk is. Dat maakt de gezondheidszorg duurder en het
versterkt het beeld dat kinderen krijgen riskant is, en dat je beter niet thuis
kunt bevallen. Hoewel onderzoek uitwijst dat dat minstens even veilig is.
Een nare ziekte
die wel negen maanden duurt en eindigt met een operatie. Je moet er voor naar
de dokter, en naar het ziekenhuis. Je kan niet werken, moet met verlof of een beroep doen op
je arbeidsongeschiktheidsverzekering. Je moet speciale supplementen slikken. Je
mag bepaalde dingen niet eten. Steeds ligt de nadruk op wat je allemaal niet
kan en mag, op kwaaltjes en op pijn. Dat verklaart misschien waarom sommige
zwangere vrouwen hun verlof zo lang mogelijk uitstellen en op hun kraambed nog
in de weer zijn met hun smartphone en laptop om toch maar vooral geen dag werk
te missen. Logisch: zij willen niet voor ziek, zwak en misselijk aangezien
worden (ook al voelen ze zich 's morgens misschien niet altijd even fit).